Когато се командват трифазни мотори с контактор масово се използва управление с 380 волта /когато управлението е в табло - цялото/ или 36 променливо /48 постоянно/ когато има управление от преносим пулт или това изискване се налага от други особености на помещението или устройството. Много често става дума за трифазно захранване при което няма нулев проводник а заземяването на токопроводимите части става локално със заземител - т.е. нямаме истинска нула. Това означава, че е по-сигурно да се ползва захранване на 380 волта за бобината на контактора или за първична страна на траф /за да не се окаже, е заземителя има стойност различна от нулата и вместо 220 да подадем 250-260 волта монофазно/. Вторичната страна на трафа се заземява от едната страна - което аз наричам "вързване" към земята на която сме стъпили и не води до протичане на ток /до момента на пробиване на намотката/. Т.е. ако вторичната страна се върже към земя ние ще бъдем подложени на 36 волта променливо /48 постоянно/ напрежение - максимум.
Отделно може да се счита, че ако сме захранили бобина на контактор или таф на 380 Волта за управление и имаме отпадане на фаза - то спирането на мотора ни е гарантирано 66.667 %, за разлика от монофазната бобина или траф където разполагаме само с 33.33% шанс. Това не важи за траф с първична 3х380V
Отделно може да се счита, че ако сме захранили бобина на контактор или таф на 380 Волта за управление и имаме отпадане на фаза - то спирането на мотора ни е гарантирано 66.667 %, за разлика от монофазната бобина или траф където разполагаме само с 33.33% шанс. Това не важи за траф с първична 3х380V